تربیت کودک از نظر مشاهیر دنیا

همه والدین دوست دارند فرزندانشان خوشحال، خوش رفتار و قابل احترام از سوی دیگران باشند.فرزندانی که بتوانند به راحتی با دیگران تعامل ایجاد کنند. هیچ کس دوست ندارد به داشتن فرزند بی تربیت متهم شود.

ابن سینا: منظور از تربیت کودک را پنج اصل می داند:ایمان، اخلاق نیکو، تندرستی، هنر و پیشه. برای رسیدن به این مقاصد پدر باید نام نیکو برای فرزندش انتخاب کند.

غزالی: کودک را همچون امانتی در دست والدینش می داند و چون کودک نقش پذیر است، بنابراین والدین و مصلحین درخوشبختی و بدبختی او سهیم هستند. او به تربیت توجه خاصی دارد.

افلاطون: تربیت و آموختن فضایل اخلاقی در نخستین سال های عمر شروع می شود و از زمانی که کودک زبان مادر را بفهمد، الگوهای اولیه نیز توسط والدین ایجاد می شود. از قول سقراط می گویند کودک شبیه شاخه تر و نازک درخت است که راست کردن آن به سهولت انجام می پذیرد..

کومینوس، فیلسوف، هدف تعلیم و تربیت را دانش اخلاق و دین می داند و براساس رشد، دوره های تعلیم و تربیت را به چهار دوره تقسیم می کند که بهترین دوره تربیت دوره کودکی و آغاز زندگی و بهار عمر است که این دوره از آغاز تولد تا 6 سالگی، یعنی دوره تربیت در خانه را در بر می گیرد.

ژان ژاک روسو: مهم ترین برنامه تربیتی برای سال های اولیه کودک را آزادی عمل و فراهم کردن وسایل برای رشد طبیعی او می داند؛ از جمله تماشا و دقت در احوال پرندگان، حشرات، درختان، خورشید و ستارگان. از نظر او کودک را باید از هرگونه قید و شرط تربیتی آزاد ساخت و فقط انضباط طبیعیی کافی است. او تنها در صورتی دخالت بزرگ تر ها را جایز می شمارد که احتمال صدمه شدید یا مرگ برای کودک وجود داشته باشد.